De woelige wadden
| De woelige wadden | ||||
|---|---|---|---|---|
| Stripreeks | Suske en Wiske | |||
| Volgnummer | 138 | |||
| Scenario | Paul Geerts | |||
| Tekeningen | Paul Geerts Eduard De Rop (inkting) Eugeen Goossens (inkting) | |||
| Lijst van verhalen van Suske en Wiske | ||||
| ||||
De woelige wadden is het honderdachtendertigste stripverhaal uit de reeks van Suske en Wiske. Het is geschreven en grotendeels getekend door Paul Geerts, met bijdragen van Eduard De Rop en Eugeen Goossens. Het werd gepubliceerd in TV Ekspres van 7 september 1981 tot en met 20 september 1982. De eerste albumuitgave in de Vierkleurenreeks was in november 1982, met nummer 190.
Er is ook een Friese uitgave van dit verhaal, met de titel It Woelige Waad, in 1997 uitgegeven door Le Chat Mort. De vertaling was van Jan van Houten en de albumuitgave heeft nummer 190A.
Personages
[bewerken | brontekst bewerken]- Suske, Wiske, tante Sidonia, Lambik, Jerom, Zozef de zeehond, kermisbaas Sill de strandjutter, dwerg, agent Kriekenboom, Lowie en Charel (agenten), fee Stellamare, veldwachter, kastelein, Guus en Knar (pelsjagers), meneer Iks (pelshandelaar), herbergier, boerin, zeemonster
Locaties
[bewerken | brontekst bewerken]- Friesland in het jaar 1900, Waddenzee, Waddeneilanden
Uitvindingen
[bewerken | brontekst bewerken]Het verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]Lambik en Jerom gaan naar de kermis waar Lambik een zeehond redt van een boze kermisbaas. Bij tante Sidonia wordt Zozef verzorgd, en om middernacht blijkt hij te kunnen spreken. Hij heeft het over een zwarte spiegel in een woonwagen en het jaar negentienhonderd. Lambik vindt de spiegel, maar als hij er tegen wil trappen is zijn been verdwenen. Thuisgekomen verschijnt bij de zeehond fee Stellamare, zij brengt de zielen van overleden zeehonden(sterren die boven dode zeehonden verschijnen) met haar boot naar het witte eiland. Daar verandert hun pels in goud, en ze gaan daarna naar het paradijs.
In het verleden redde Stellamare Sill de strandjutter die de zeehonden in goud zag veranderen. Sill is door de poort gesprongen, waarna de poort naar het paradijs verdwenen is. De poort naar het paradijs blijkt een zwarte spiegel te zijn, de spiegel waarin Lambik z`n been verloor en Sill wil de gouden zeehonden. Doordat de spiegel is verdwenen, kunnen de gouden zeehonden niet naar het paradijs oversteken.
De vrienden gaan naar de kermis, de kermisman blijkt Sill te zijn, en Sill verdwijnt opnieuw met de spiegel. Met de teletijdmachine gaan de vrienden naar het Friesland van het jaar 1900, ten tijde van Robert en Bertrand (1). Bij de veldwachter krijgt Lambik zijn been terug en hij gaat met Jerom op zoek naar de spiegel. Met een polsstok bereiken Jerom en Lambik een café waar de kastelein hen aanraadt naar de Waddeneilanden te gaan.
Suske en Wiske vertrekken ook samen, ze volgen Guus en Knar en vinden daardoor een geheime deur in een grasheuvel. Het is het schuilhol van pelsjagers en ze horen dat meneer Iks komt om pelsen te kopen. Suske kan nog iets op de grond schrijven als hij samen met Wiske in een kist wordt meegenomen. Lambik en Jerom vinden de heer Iks, die is neergeschoten door de pelsjagers, en zien de boodschap op de grond. Meneer Iks is snel verdwenen en ze overnachten in een herberg. Suske en Wiske worden op een boot over de Waddenzee vervoerd, Lambik en Jerom volgen in een roeiboot.
Vermomd als zeehond weet Lambik een pelsjager te lokken en hij gaat met Jerom naar een huisje. Ze bevrijden Suske en Wiske en vinden de zwarte spiegel. Sill, Guus en Knar worden vastgebonden en Stellamare komt aan met haar boot. De vrienden vertrekken, maar dan duikt er een zeemonster op. Jerom redt Suske en Lambik en verslaat het zeemonster, het is meneer Iks. Nadat hij spijt heeft getoond wordt meneer Iks door Stellamare veranderd in een jongetje van zeven jaar. Hij kan zijn leven overdoen en de gouden zeehondjes kunnen weer oversteken naar het paradijs.
Achtergronden bij het verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]- (1) Robert en Bertrand is ook een stripreeks van Willy Vandersteen.
- Sill de Strandjutter is een verwijzing naar de Nederlandse televisieserie Sil de Strandjutter.
- Dit album is ook vertaald in het Fries (ook het album De goalgetter is vertaald in het Fries):
- Zozef de zeehond heet in het Fries Sipke de seehûn.
- Tante Sidonia heet in het Fries muoike Sidonia.
- Agent Kriekenboom heet in het Fries plysje Druvebeam.
- Sill heet in het Fries Sil.
- Guus en Knar heten in het Fries Gurbe en Knillis.
- Meneer Iks heet in het Fries jonker Iksma.
- Polsstokspringen wordt in Friesland fierljeppen genoemd. Fierljeppen is nu nog steeds een bekende sport in Friesland, net als zeilen (beide sporten komen in dit album voor).
Uitgaven
[bewerken | brontekst bewerken]| Publicaties | ||||
|---|---|---|---|---|
| Krant of tijdschrift | Nummer | Publicatiedatum | Voorganger | Opvolger |
| TV Ekspres | 10 | 7 september 1981 - 20 september 1982 | De botte botaknol | De natte Navajo |
| Albumuitgaven | ||||
|---|---|---|---|---|
| Stripreeks of collectie | Nummer | Eerste druk | Voorganger | Opvolger |
| Vierkleurenreeks | 190 | november 1982 | De belhamel-bende | De vergeten vallei / Toffe Tiko |
| Suske en Wiske Collectie | 31 | 1988 | ||
| Uitgave voor Henkel | 190 | mei 1995 | De belhamel-bende | Het Delta-duel |
| Friese uitgave | 190a | 13 oktober 1997 | ||
| X-Large | 1 | 18 juni 2003 | ||